AFT Tegelen exposeert
Foto impressie
AFT Tegelen exposeert AFT Tegelen is een van de weinige verenigingen die het voor elkaar krijgen om jaarlijks te exposeren. Gezien de opkomst bij de opening voorziet dat in een behoefte, want het was goed druk. De tentoonstelling was in de rondgangen van het St Gregor klooster en de opening in de aanpalende kapel. Ik vermoed dat die allang niet meer zo goed gevuld is geweest. Er waren royaal te weinig zitplaatsen maar dat mocht de pret niet drukken. Bij de opening memoreerde Ruud Stikkelbroeck (directeur Venlo Partners) enkele persoonlijke anekdotes rondom fotograferen, waarbij hij vooral benadrukte dat de persoonlijke indruk (die voor iedereen anders is) bij foto’s het belangrijkst is.
Daarna konden de foto’s bekeken worden. Ik zag veel nieuwe namen. Voorzitter Geert Trepels fluisterde me in dat er nog steeds een korte wachtlijst is, want met max 25 leden zit het clublokaal mudvol. Enfin, veel nieuwe leden dus. Nieuwe leden die zichtbaar nog zoekende zijn, maar die ook zichtbaar genieten van fotografisch bezig zijn.
De tentoonstelling had veel gebruikelijke onderwerpen. Landschappen, macro, portretten, details van technische installaties. Foto’s van mooie/interessante onderwerpen maar zijn het dan ook mooie/interessante foto’s..? Niet alle foto’s waren van eenzelfde niveau, maar dat mag je op een clubtentoonstelling ook niet verwachten. Hoewel… soms ware het misschien beter geweest als een clublid wat meer ondersteuning van collega’s gekregen had. Een fotootje minder misschien, of (veel) minder ver uitvergroten, zodat de veel te lage resolutie niet zo nadrukkelijk en storend de aandacht had getrokken. Je bent bij een club om van elkaar te leren, maar ook om elkaar te helpen. “Nemen”, maar zeker ook “geven”!
Er is overigens goed gekeken bij het ophangen van de foto’s. Sommige beelden die naast elkaar hangen versterken elkaar enorm. De combinatie van 2 ‘dubbelportretten’ vind ik een hilarisch goed voorbeeld daarvan.
De positieve lichtpunten in de expositie wil ik toch even expliciet noemen. Bart Beurskens en Thorsten Vöhrs tonen prachtige beelden waarbij de perfecte technische beheersing opvalt, maar die ook een kritisch en scherp oog laten zien. Vakwerk! En Günter Seiler verraste me met een aantal ‘gesolariseerde’ portretten waarbij er eentje (de “roodblauwe”) is die ik echt subliem vind. Een voorbeeld hoe je al werkend en experimenterend tot een goed resultaat kunt komen. Er zijn er meer die blijk geven van een goed en waakzaam oog. Dat zijn toch de krenten in deze tentoonstelling. Behalve de expositie op de borden was er ook nog een digitale projectie. Opvallend vond ik dat er daarbij voor gekozen was van elke maker slechts één thema (een serie?) met een titel te laten zien. Dat brengt in elk geval lijn in zo’n presentatie. Desalniettemin ook hier een kritisch woord. Een royaal aantal foto’s blijkt toch meer afbeelding dan verbeelding (al is de scheidslijn soms dun) en niet alles was scherp waar het scherp zou moeten zijn. Gelukkig ook enkele ‘pareltjes’ in de projectie, waar ik dan toch weer blij van wordt. Tussen de kermisfoto’s van Manfred Schmitter ontdekte ik een prachtig beeld van uiterst verveelde kermisexploitanten die in/tegen hun kraam hingen. Dat is ook een manier van kermis beleven…. Ik had er graag meer gezien met een zo persoonlijke beleving. Die persoonlijke beleving proefde ik ook in de serie Peelfoto’s van Ari Verbruggen. Die laten niet alleen de Peel zien, maar stralen ‘rust’ uit…. Magnifiek!
AFT Tegelen heeft toch maar mooi weer een expositie neergezet waar van alles te ontdekken viel, en waar door veel bezoekers van genoten werd. Misschien ben ik zelf niet over alles even enthousiast, maar regelmatig hoorde ik heel enthousiaste reacties van mensen die wel door zo’n beeld overdonderd werden. Misschien heeft Ruud Stikkelbroeck toch gelijk en gaat het toch om die persoonlijke indruk, die voor elk anders is.
Jan Nabuurs.